۵/۳۱/۱۳۹۶

منتشر در همه آه های گل سرخ

منتشر در همه آه های گل سرخ
برای صخره های صبور
و رودهای بی صدا می خوانم.
من پرنده ای بودم بی پر
و تو آن عقاب سپید اوج
چگونه فراموش کنم بادهایی را
که آوازهای تو را برایم آوردند
و بارانهایی که ترنم موجها را داشتند
چگونه نگویم؟
یافته ام با تو
همه آسمانهای پرواز را
و آوازم آوازهای گمشده پرندگان است
در جنگل های ساکت.

هیچ نظری موجود نیست: